We zijn inmiddels een maandje verder. Veel valt er niet te melden. We hebben her en der een lijstje opgehangen en de wc en badkamer voorzien van een laagje wit. Maar echt klussen... dat doen we niet.
Klussen met kindjes gaat heel moeilijk. Een schilderijtje ophangen kost je zo drie weken. Dat is nou eenmaal zo. Klussen zonder geld gaat ook moeilijk. En na klus- en verhuispraktijken zijn we wel een beetje door de reserves heen. Jammer, aangezien er nog een heleboel wacht om op geknapt te worden... maar dat gaat dus allemaal op de lange baan.
Dus doen we een poging tot wonen. En tot wennen. En tot het overleven van de nachten. We zetten alle voordelen van het huis op een rij: ruime woonkamer, mooie afwerking, geen tocht, alles op de plek waar we het willen hebben, kinderwagen in de gang ipv in de huiskamer, we kunnen best een poosje doorgaan. Voor al die dingen zijn we ook wel dankbaar, zeker op regenachtige dagen.
Maar wennen. Nee, dat nog steeds niet. Af en toe kijken we even weemoedig op Funda. Naar huizen die wel op de goede plek staan. Stom, zelfkwelling. Maar je moet altijd iets te wensen hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten